Abdûrrahman Bakır – RÊZİMAN Û PEYVSAZIYA K U R M A N C Î

Açıklama

Peyv, ji qalûbela de heye. Peyv bi destpêk û afirandina mirov re hemsal e. Dibe ku ewil girîngiya peyvê nehatibe zanîn. Lê riknê peyvê di destpêka afirandina mirovatiyê de hatiye danîn. Loma jî peyvê giraniya xwe daye ser hemû şaxên jiyanê. Mirov him bi peyvê dimire û him jî pê dijî. Peyv mirov difirîne û mirov jî peyvê. Peyv çiyan dişewitîne, çeman dimiçiqîne, deryayan bêav dihêle. Encam; peyv him derman e, him jî jahr e. Ew him dikuje û him jî hiltîne. Peyv wek tîra ku li ser kevanê rakişandî be ye. Ziman kevanê rakişandî ye, peyv jî tîra li ser kevan e. Ku ziman bilive, daxwaz û dilînan ber bi hedefa xwe dipengizîne. Teşegirtina peyvê li gorî kesayet û dilînan derdikeve pêşberî me; an em pê dikenin û kêfxweş dibin an jî em pê dêşin û zivêr dibin…