Nupelda Engin – Unutulmasınlar-III / Dağın Kalbinde Yücelen Kadın

Açıklama

“Kitabı okumaya başladıktan sonra bir türlü elimden bırakamadım. Oldukça akışkan. İnsan büyük bir merakla sonuna kadar gidiyor. Özellikle yörelerin özellikleri, gelenek ve göreneklerden tutalım mevsimleri kadar birçok ayrıntı çok canlı işlenmiş. Adeta o insanlarla birlikte yaşadım. Onlarla tarlaya gittim, ot toplayıp balya yaptım, Malatya morgunun önünde bekledim. Rûken’nin ve Roza’nın akrabalarıyla, arkadaşlarıyla tanıştım, beraber yaşadım. Bu kitapla başka insanların ruh dünyasına girdim…”

“Suna için en az Besê ana kadar ya da bacısı Emoş kadar içim yandı ve gözyaşlarımı tutamadım. Adeta kendi anamın bacımın benim haberim karşısında yaşayacakları acıyı bana hisettirdi. O anda Suna ben oldum. Besê ana, anam oldu. Cemal ise kardeşim İbrahim oldu kafamda. Romanın asıl kahramanı ben ve ailem olmuştuk okurken…

“Sanki morgun çekmecesindeymişim de Cemal’in, Besê ananın yürek yangınını izliyormuşum gibi oldum. Sanki Hatice ananın tanıyamadığı güzel kızı benmişim gibi geldi bana. Sonrasında kızını uğurlayan Hatice ana kadar ben de vakur ve direngendim. Bu roman duygularımı büyüttü. Hislerimi güçlendirdi. Empatimi yükseltti. Yitirdiklerimizden sonra yaşananlara daha iyi bakmamı sağladı. Özet olarak ruhumu besledi…

“Samimice söylemem gerekirse okuduklarıma o kadar daldım ki, bir roman eleştirmenliği üzerinden bakamadım. Bu ben olmamla ilgili bir durumdur. Başkaları da bunu böyle yaşar mı bilemiyorum…”

“Zekice kurgulanmış. Kitabın geneli gerçekten etkileyicidir. Köy yaşamını bu kadar canlı anlatabilmek sadece Yaşar Kemal’e mahsus değilmiş demek ki! Sanki yazar Serhat’ta büyümüş de o denli detaylı anlatabilmiş. Yine arkadaşlarının yürek sızılarını, yaşadıkları zorlukları iyi yansıtılabilmiş. Bu anlaşılırdır, yol arkadaşlığımız, bağımız böyledir. Fakat dahası var; aileleri, hele ki anaları öyle yansıtabilmek gerçekten büyük maharet…”