Nupelda Engin – Unutulmasınlar-IV / Bizim Egid

Açıklama

Büyük bir güvenle inançla çarpışmışlardı, görmüştü Egîd. Direnenlerin aşkla bağlandıkları yaşamın içindeydiler. Aşk sevginin en yoğun haliydi, tutkuydu. Aşk halindeki insan kendini aşar amaçlarıyla bütünleşirdi. Bu bütünleşmeyi hiçbir irade kıramazdı, çünkü o anda kendi iradesini bile aşardı insan. Çarpıştıkları bir düşman değildi sadece, bir yaşam için çırpınmışlardı o an. Aşkla örülü bir yaşam, aşkın ördüğü bir yaşamdı şehîd. Şimdi önemli olan bu aşk yaşamının kutsallıklarını nefes nefes içlerine çekerek anlamlandırmadaydı. Anlamı olmayanın hakikati yoktu çünkü. Anlam hatırlamaydı, anımsamaydı. Anlam duygularla yoğrulan yaşamın eylemli haliydi, devinimiydi. Anlamı olanın gerçeği olabilirdi.